سیستم بینایی مصنوعی

ترمیم بینایی مصنوعی با دوربین چشمی و تراشه مغزی

محققان دانشگاه موناش (Monash University) استرالیا، طرحی پیشنهاد داده‌اند که با کمک آن، افرادی که نقص بینایی دارند، بخشی از بینایی خود را به‌دست خواهند آورد. در این روش، نیاز به جراحی چشم نیست و تصویر به‌طور مستقیم از یک دوربین دیجیتال به تراشه‌ای که روی مغز کاشته شده است، ارسال می‌شود.
این دوربین بر روی یک عینک قرار می‌گیرد که اجزایی نظیر فرستنده و پردازنده، در دسته آن تعبیه شده است.  پردازنده دیجیتال، تصاویر دوربین را به سیگنال‌ها تبدیل می‌کند و این سیگنال‌ها از طریق فرستنده  به تراشه مغزی ارسال می‌شود. تراشه در زیر جمجمه و ناحیه پشت مغز قرار می‌گیرد و از طریق آرایه‌ای از الکترودهای بسیار ریز، سیگنال‌های الکتریکی دریافتی را به بخش کورتکس بینایی (visual cortex) مغز می‌رساند. بدین ترتیب، این بخش از مغز به‌طور مستقیم تحریک می‌شود و مغز قادر خواهد بود تا این سیگنال‌ها را به‌عنوان داده‌های بصری، پردازش کند.
از آن‌جایی که در این روش نیازی به جراحی چشم نیست، بخش سالم سیستم بینایی آسیب نخواهد دید و در صورت استفاده از این سیستم بینایی مصنوعی، بخش سالم بینایی حفظ می‌شود و حتی می‌تواند به عنوان مکمل بخش مصنوعی، عمل کند؛ هرچند این روش برای بیمارانی که دچار اختلال بینایی ناشی از آب سیاه (glaucoma) و از بین رفتن لکه زرد در شبکیه (macular degeneration) هستند، پیشنهاد شده است؛ با این‌حال ممکن است برای افرادی که سلول‌های بینایی یا چشم‌شان در نتیجه صدمه شدید فیزیکی یا بیماری آسیب دیده نیز مفید باشد.